FOTOĞRAF VE GERÇEKLER…
ALİ BULUNMAZ

Geçen günkü (05.11.2007) fotoğraf her şeyi anlatıyor. Bir tarafta PKK’liler, öte tarafta DTP’liler, ortada bir masa, masa üstünde DTP’nin “Kürt Halk Önderi” ilan ettiği Abdullah Öcalan’ın posteri; beri yanda 8 asker. Masada “tutanak” imzalayan PKK’li ve DTP’li yetkililer.

ABD ve Irak “yönetiminin”, “bulması ve mücadele etmesi çok zor” dediği teröristlerden, Dağlıca saldırısının emrini verenler ile yardımcıları da masa etrafında.

O gün, o mizansende DTP, “bakın girişimlerimiz sonunda askerler teslim edildi” demek istiyor. Olayın zamanlaması ilginç: Bush ile Erdoğan görüşmesinin hemen öncesi. Bu “girişimin” ve DTP’li Osman Özçelik’in “teferruat” olarak nitelediği “teslim töreni”nin, “demokratik yaklaşıma” / “operasyonun çözüm olmayacağı”na ilişkin bir “emsal” biçiminde sunulmak istendiği ortada.

Bir anlamda Türkiye’ye “masaya oturursanız” / “bizi tanır veya muhatap alırsanız sorunlar böyle hemen çözülür” iletisi gönderiliyor. DTP ve Kuzey Irak’taki yönetim ile PKK, burada kendine / kendi politikasına dönük bir getiri hesaplıyor elbette.

Peki, bu fotoğraftan ne gibi sonuçlar çıkarmalıyız? En başta o kareler, Türkiye’nin köşeye sıkıştırılmaya çalışıldığının bir belgesidir.

Bu eylem, PKK ve bölgesel yönetimin “yasal” bir zemini yokladığının da göstergesidir. “Demokrasi” veya “demokratik açılım” denilerek Kürt milliyetçiliği, Kürtçülük ve terör örgütü olağan ve en önemlisi, meşru sayılmaya çabalanmakta.

Bir başka deyişle, kimlik politikaları ya da “kültürel açılımlar” gibi kulağa hoş gelen ama kullanışa / uygulamalara göre tehlikeleri de barındıran, kavram ve söylemlerle, yeni gerilim ve çatışmalar kaşınıyor.

İşte o fotoğraf, bunların sözsüz anlatımından ibaret…