DOMİNO TAŞLARI…
ALİ BULUNMAZ

Domino taşlarını biliriz. Küçük bir dokunuşla teker teker devrildiğini de. Bunun bir ismi de var: Domino etkisi…

Varolan sisteme ve kazanımlara “statüko” adını koyup, onu yıkmaya ve gerçek bir statüko yaratmaya koyulduğunuzda, işin rengi de belli olur. Aydınlanmayı “travma” biçiminde niteleyerek, domino taşlarının devrilişini hızlandırırsınız.

Efsanelere umut bağlayıp, “sepetin” içine olur olmadık herkesi koyarak, “bağırsak temizliği” tanımlamasıyla “demokrasi kahramanlığına” soyunmak da az iş değildir hani! Ama bunu yaparken, “statüko” diye nitelediğiniz sistemin sac ayaklarını; hukuku, öyle veya böyle demokratik yapıyı, sosyal dokuyu ve kavramları yerinden oynatmak, domino taşlarını da birer birer yıkmaktan öte anlam taşımaz.

“İstikrar” denen şey, iktidar tarafından kotarılan bir statüko ile aynı kapıya çıkınca, her şeyi yerinden etmek için “meşru” bir ortam da hazırlanmış olur. Haliyle demokrasi de “minder güreşine” benzetilir. AKP’lilerin yakalarına taktığı rozetteki “bırakın da çalışalım” ifadesi, herhalde bu türden bir çabanın anlatımı.

İktidar ve medyası, el birliğiyle çalışıyor; bin bir emekle kurulmuş olanı, yapıbozumcu teknikler kullanarak un ufak etmeye yelteniyor. AKP, “bir yerden başlamak gerek” düsturuyla her şeyi bozmayı görev saydığından demokrasi, hukuk, eğitim ve sosyal yapı olabildiğince dönüştürülüyor.

Burada kar-zarar hesabına dönük veriler, daha çok zarar hanesine yazılıyor. Taşlar devrilip, domino etkisiyle tüm kazanımlar tek tek yok edilince, zaten bu hesabı yapmanın da hiçbir anlamı kalmayacak. Çünkü yitirilenleri yerine koymak o kadar kolay değil.

Umudumuzu taze tutmak istesek de, şunu sormadan edemiyoruz: Kaç kişinin umurunda ki bunlar?

Yanıtı gelecekte gizli…